Bruno Banani: september 2007

zaterdag, september 29, 2007

Yow!

Hij leeft nog, de legendarische frontman David Yow van Jesus Lizard, heeft weer een bandje(Qui) gevonden en is weer aan het toeren. Kijk maar uit!

Eind november doet ie zelfs Paradiso aan en ik ben daar zeker bij!

(Met zeer veel dank aan Narco Agent)

donderdag, september 27, 2007

Outskirts

on the raggly wooded outskirts of the city/ where the ancient elevators store the grain/

and the long lake boats that used to haul the metal/ are in the dock and rusting with the rain/

there's a maritime supply beneath the skyway/ my father took me there to buy a rope/

the store is dark and jammed with all you needed/ on a journey bound for the Cape of Good Hope/

I'll seek my fortune in the wide world/ I'll take my chances out there in the cold/

Come what may I'll be OK/ I'll find a stretch of open road/

(Van het Album van mijn september van Peter Case genaamd Let Us Now Praise Sleepy John zijn dit de beginregels van instant 'On the Road'-klassieker The Open Road Song)

dit de nieuwste clip van Weird Beard Bonnie Prinsje B. en dat is zoals altijd weer een plaatje :

The Weekend starts Here

dinsdag, september 25, 2007

Robodock 2007

Afgelopen zaterdag, 2 jaar na mijn eerste Robodock-ervaring, toch maar mijn zeemans-pet opgezet en het pontje richting NDSM genomen om te kijken hoe het doorgaans verlaten en door mij geliefde stukje Amsterdam Noord er voor de gelegenheid bij lag. Bijna aangekomen zag ik de Stubnitz al liggen, een Oost-Duits transportschip dat nu omgebouwd is als 'partyship' inclusief concertpodium in de laadruimte gerund door krakende, anarchistische duitsers.

Nog maar net op het terrein bleek al dat ze het terrein volledig omgebouwd hadden tot een futuristische, metalen wereld vol vuur, lawaai en metaal, en daar hou ik dus wel van.

Alles wat robot is had zijn weg gevonden naar de NDSM-werf : een robot-drummer,

een vuurspuwend robot-paard, vele installaties, de een nog bizarder dan de ander en natuurlijk : The Serpent Mother

Met zijn 50 meter was dit een indrukwekkend schouwspel, en niet te vergeten lekker warm!

Uiteindelijk eindigde de avond, na vele omzwervingen, op het bovendek van de Stubnitz tussen de bewoners/ bevaarders met een geweldig uitzicht op het dok waar de Grand Finale plaatsvond, met vele oorverdovende knallen, kruipende en rijdende robotten, waaronder een gigantisch kanon dat alle stellingen omver 'blies', molens van vuur en alles wat je je maar kan wensen op metalen geweld-gebied.

Erna zakten we af naar de ruimtes onderin de boot, waar The Low Frequency in Stereo in een geweldige industriele setting de boot met hun stoner-shoegazende-postrock-gitaarexercisies tot op het randje van zinken bracht :

Hiervan bijgekomen ging ik, inmiddels zo allenig als een zeeman betaamd, terug naar het festival-terrein om me te mengen tussen de die-hards die de hollandse jungle-goden van Bong-Ra een hart en vele danspasjes onder de riem kwamen steken. Geweldige afsluiter van een fascinerende en lange avond!