Meuneu

Afgelopen zaterdag voor tweede keer Mono in het schattige (copyright Merle) Ekko gezien en ze bedienden de volumeknop weer van piepzacht tot oorverdovend, maar never nooit niet de melodie uit het oog verloren. De eerste keer dat ik ze zag op Metropolis in Rotjeknor vond ik ze al indrukwekkend, maar nu vond ik het nog beter, ook omdat ik de nummers beter kende. Achteraf nog hun laatste plaat, met welluidende titel 'Walking Cloud and Deep Red Sky, Flag Fluttered and the Sun Shined' , op dubbelelpee gekocht. Deze plaat werd samen met Steve Albini opgenomen (o.a. van Nirvana's 'In Utero', maar ook Helmet, Low, Smog!!!, Will Oldham, Songs : ohia en vele anderen) , die hun luid-zacht dynamiek perfect weet vast te leggen.

Hier vond ik overigens een interressant essay van Steve Albini over independent muzikanten en 'The Problem with music'.

Gelukkig kan ik elke dag nagenieten van het toppertje 'Lost Snow' , want dat verdienen onze japanse vrienden...

PS. Het laatste nummer van de plaat genaamd 'A thousand paper cranes' is gebaseerd op het verhaal van het meisje Sadako(lees hier) en bij de lp zat ook een uitleg en papier hoe een kraanvogel te origami-en. Bizonder!